بیماری کرون و هاشیموتو

آیا ارتباطی بین بیماری کرون و شروع هاشیموتو وجود دارد؟

بیماری کرون و تیروئیدیت هاشیموتو شرایط پیچیده ای هستند که توجه قابل توجهی را از سوی محققان به خود جلب کرده اند. در حالی که این دو حالت متمایز هستند، هر دو بر سیستم ایمنی تأثیر می‌گذارند و تعامل بین آنها زمینه جالب توجهی را برای بیماران و محققان ایجاد می‌کند. اگر با کرون یا هاشیموتو زندگی می کنید، یا هر دو را دارید، ممکن است بخواهید بدانید که آیا ارتباطی بین آنها وجود دارد یا خیر. در ادامه، رابطه بین بیماری کرون و هاشیموتو را بررسی خواهیم کرد.

درک هاشیموتو

هاشیموتو یک بیماری خودایمنی تیروئید است. در بیماری های خودایمنی، سیستم ایمنی به اشتباه به غده، بافت، اندام یا سلول ها حمله می کند. در هاشیموتو، هدف غده تیروئید است. با گذشت زمان، این حمله منجر به التهاب مزمن و آسیب به غده می شود. این آسیب معمولاً منجر به کم کاری تیروئید می شود که به عنوان کم کاری تیروئید نیز شناخته می شود.

علائم هاشیموتو می تواند برای همه متفاوت باشد، اما علائم رایج عبارتند از:

• خستگی
• افزایش وزن
• عدم تحمل سرما
• افسردگی
• ریزش مو
• پوست خشک
• یبوست

برای تشخیص هاشیموتو، پزشک شما آزمایش‌های آزمایشگاهی را برای تان می نویسد. افراد مبتلا به هاشیموتو تقریباً همیشه آنتی بادی های تیروئیدی بالایی دارند که در آزمایش خون مشهود است. اگر هاشیموتو باعث کم کاری تیروئید شده باشد، بیومارکرهای عملکرد تیروئید مانند هورمون محرک تیروئید (TSH)، تیروکسین آزاد (T4 رایگان) و تری یدوتیرونین آزاد (T3 رایگان) نیز غیرطبیعی خواهند بود. برخی از پزشکان نیز ممکن است سونوگرافی تیروئید شما را برای تشخیص تغییرات در سلول ها درخواست کنند.

درمان بر افزایش سطح هورمون تیروئید متمرکز است. به طور کلی، این شامل مصرف یک داروی جایگزین هورمون تیروئید مانند لووتیروکسین است.

بیماری کرون و علائم آن

بیماری کرون یکی از دو اختلال شناخته شده به عنوان بیماری التهابی روده (IBD) است. دیگری کولیت اولسراتیو است. بیماری کرون باعث التهاب شدید پوشش داخلی دستگاه گوارش (GI) می شود. این التهاب می تواند در هر نقطه از دستگاه گوارش رخ دهد. با این حال، روده کوچک و ابتدای روده بزرگ (کولون) شایع ترین محل هایی هستند که درگیر می شوند.

بیماری کرون علائم مختلفی ایجاد می کند که عبارتند از:

درد و گرفتگی شکم

یکی از علائم بارز بیماری کرون درد و گرفتگی شکم مکرر و شدید است. این درد اغلب ناشی از التهاب در دستگاه گوارش است که از خفیف تا شدید متغیر است. همچنین ممکن است بسته به محل التهاب در نواحی مختلف شکم رخ دهد. مدیریت این درد شامل داروهایی است که توسط یک پزشک متخصص تجویز می شود و تغییرات سبک زندگی مانند کاهش استرس و اصلاح رژیم غذایی را در بر می گیرد.

اسهال

اسهال مزمن یکی دیگر از علائم شایع بیماری کرون است. این زمانی اتفاق می‌افتد که التهاب عملکرد طبیعی روده‌ها را مختل کند و منجر به اجابت مزاج شل و مکرر شود. در برخی موارد ممکن است خون یا مخاط نیز در مدفوع وجود داشته باشد یا خونریزی مقعدی مشاهده شود.

خستگی و ضعف

بیماری کرون می تواند باعث خستگی شدید و احساس ضعف عمومی شود. التهاب و سوء جذب مواد مغذی در دستگاه گوارش می تواند به این خستگی مداوم کمک کند. استراحت کافی، ورزش منظم و رژیم غذایی متعادل می تواند به مبارزه با این علائم کمک کند.

کاهش وزن ناخواسته

بسیاری از افراد مبتلا به بیماری کرون بدون رژیم غذایی یا ورزش عمدی کاهش وزن قابل توجهی را تجربه می کنند. این کاهش وزن می تواند ناشی از کاهش اشتها، سوء جذب، افزایش از دست دادن مواد مغذی یا تغییرات متابولیک مرتبط با التهاب مزمن باشد.

درد و التهاب مفاصل

بیماری کرون تنها به سیستم گوارشی محدود نمی شود، زیرا می تواند سایر اعضای بدن از جمله مفاصل را نیز درگیر کند. درد، سفتی و تورم مفاصل، مشابه علائم آرتریت، در برخی از افراد مبتلا به این بیماری شایع است. ورزش، فیزیوتراپی و داروها می توانند به کاهش ناراحتی مفاصل و بهبود تحرک کمک کنند.

مشکلات پوستی

افراد مبتلا به بیماری کرون ممکن است عوارض پوستی مختلفی از جمله زخم، بثورات و زخم های دردناک را تجربه کنند. این تظاهرات پوستی اغلب در نتیجه التهاب هستند و معمولا در نزدیکی دستگاه گوارش آسیب‌دیده مشاهده می شوند. نظارت منظم و مشاوره با متخصص پوست می تواند به مدیریت موثر این علائم کمک کند.

مهم است که توجه داشته باشید که شدت و ترکیب علائم می تواند در بین افراد مبتلا به بیماری کرون بسیار متفاوت باشد. علاوه بر این، برخی از افراد ممکن است دوره‌هایی از بهبودی را تجربه کنند که در آن علائم به طور موقت بهبود یابند یا ناپدید شوند.

تشخیص بیماری کرون

هنگامی که به یک پزشک مراجعه می کنید، آنها با گرفتن سابقه پزشکی و پرسیدن سوالاتی در مورد علائم شما شروع می کنند. ارائه اطلاعات دقیق در مورد طول مدت و شدت علائم و هرگونه شرایط پزشکی قبلی یا سابقه خانوادگی اختلالات گوارشی ضروری است. پس از این، یک معاینه فیزیکی سلامت کلی شما را ارزیابی می کند و علائم قابل مشاهده التهاب در ناحیه شکم را بررسی می کند.

برای تأیید تشخیص بیماری کرون، پزشک احتمالاً آزمایش های تشخیصی خاصی را توصیه می کند. این آزمایش ها می توانند به شناسایی وجود التهاب، ارزیابی وسعت و شدت بیماری و رد سایر شرایط احتمالی کمک کنند. برخی از تست های استاندارد عبارتند از:

• آزمایش خون: آزمایش خون می تواند به تعیین نشانگرهای التهاب، بررسی کم خونی، ارزیابی عملکرد کبد و اندازه گیری کمبود مواد مغذی کمک کند.
• آزمایش های مدفوع: نمونه های مدفوع ممکن است برای بررسی عفونت یا خون در مدفوع که می تواند نشان دهنده بیماری کرون باشد، تجزیه و تحلیل شود.
• تست های تصویربرداری: اشعه ایکس، اولتراسوند، سی تی اسکن یا ام آر آی ممکن است برای تجسم دستگاه گوارش و شناسایی ناهنجاری ها یا التهاب استفاده شود.
• آندوسکوپی و بیوپسی: یک لوله انعطاف پذیر با دوربینی به نام آندوسکوپ ممکن است برای تجسم و ارزیابی مستقیم مناطق آسیب دیده وارد دستگاه گوارش شود. نمونه‌های بیوپسی نیز ممکن است در طول این روش برای بررسی زیر میکروسکوپ برای بررسی علائم خاص بیماری کرون گرفته شود.

تشخیص بیماری کرون می تواند چالش برانگیز باشد زیرا علائم آن می تواند شبیه سایر اختلالات گوارشی مانند کولیت اولسراتیو یا سندرم روده تحریک پذیر (IBS) باشد. بنابراین، پزشک شما ممکن است نیاز داشته باشد که سایر شرایط را از طریق آزمایش‌های اضافی رد کند تا تشخیص دقیق‌تر انجام شود.

در موارد پیچیده یا برای ارزیابی بیشتر، پزشک ممکن است شما را به یک متخصص گوارش – متخصص اختلالات گوارشی، ارجاع دهد. یک متخصص گوارش سابقه پزشکی شما را بررسی می کند، یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و احتمالاً آزمایش های اضافی را برای تأیید تشخیص و ایجاد یک برنامه درمانی مناسب تجویز می کند.

درمان بیماری کرون

در حالی که در حال حاضر هیچ درمانی برای بیماری کرون وجود ندارد، گزینه های درمانی مختلف می توانند به مدیریت علائم و بهبود سلامت کلی کمک کنند. بیایید به رویکردهای مختلف برای درمان این بیماری مزمن بپردازیم.

داروها

راه اصلی اقدام برای مدیریت بیماری کرون شامل دارو است. داروی تجویز شده به شدت بیماری، محل التهاب در دستگاه گوارش و پاسخ فرد به درمان های قبلی بستگی دارد. داروهای ضد التهابی مانند کورتیکواستروئیدها و آمینوسالیسیلات ها ممکن است برای کاهش التهاب و کاهش علائم تجویز شوند. داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی، مانند آزاتیوپرین و متوترکسات، می توانند به سرکوب سیستم ایمنی و جلوگیری از التهاب بیشتر کمک کنند. درمان‌های بیولوژیکی، مانند اینفلیکسیماب و آدالیموماب، پروتئین‌های خاصی را در سیستم ایمنی بدن برای کاهش التهاب هدف قرار می‌دهند. این داروها می توانند عوارض جانبی بالقوه ای داشته باشند، بنابراین همکاری نزدیک با یک پزشک متخصص برای نظارت بر اثربخشی آنها و رفع هرگونه نگرانی ضروری است.

تغییرات رژیم غذایی

در حالی که هیچ رژیم غذایی خاصی نمی تواند بیماری کرون را درمان کند، برخی اصلاحات غذایی می تواند به مدیریت علائم و کاهش التهاب کمک کند. کار با یک متخصص تغذیه یا متخصص تغذیه متخصص در اختلالات گوارشی برای ایجاد یک برنامه فردی بسیار مهم است. برخی از افراد ممکن است با اجتناب از غذاهای محرک مانند لبنیات، غذاهای پرفیبر و غذاهای تند تسکین پیدا کنند. برخی دیگر ممکن است از یک رژیم غذایی کم باقی مانده سود ببرند، که غذاهایی را که هضم آنها سخت تر است را محدود می کند. در موارد شدید، یک رژیم غذایی مایع یا عنصری، که مواد مغذی ضروری را در اشکال از پیش هضم شده فراهم می کند، ممکن است برای استراحت روده ها و روند بهبود توصیه شود.

تغییر سبک زندگی

در کنار درمان پزشکی و تغییرات رژیم غذایی، برخی از اصلاحات سبک زندگی می تواند تأثیر مثبتی بر مدیریت بیماری کرون داشته باشد. تکنیک‌های مدیریت استرس، مانند مدیتیشن، یوگا، یا مشاوره، می‌توانند به کاهش سطح استرس کمک کنند، که شناخته شده است که باعث شعله‌ور شدن آن می‌شود. ورزش منظم نیز ضروری است، زیرا می تواند هضم را بهبود بخشد، التهاب را کاهش دهد و بهزیستی کلی را افزایش دهد. بسیار مهم است که قبل از شروع هر رژیم ورزشی با پزشک خود مشورت کنید تا از مناسب بودن آن با شرایط شما اطمینان حاصل کنید.

عمل جراحی

در برخی موارد، داروها و اصلاح شیوه زندگی ممکن است تسکین کافی نداشته باشند و مداخله جراحی ممکن است ضروری باشد. جراحی می تواند شامل برداشتن بخش آسیب دیده دستگاه گوارش، ترمیم نواحی آسیب دیده، یا اصلاح عوارضی مانند تنگی یا فیستول باشد. توجه به این نکته مهم است که جراحی بیماری کرون را درمان نمی کند، اما می تواند علائم را تسکین دهد و کیفیت کلی زندگی را بهبود بخشد.

درمان های جایگزین

علاوه بر درمان‌های پزشکی مرسوم، برخی از افراد درمان‌های جایگزین را برای تکمیل مدیریت بیماری کرون بررسی می‌کنند. این درمان ها می تواند شامل طب سوزنی، داروهای گیاهی، پروبیوتیک ها و تکنیک های ذهن و بدن مانند هیپنوتیزم درمانی باشد. در حالی که برخی از افراد گزارش می دهند که از این درمان ها تسکین یافته اند، ضروری است که با احتیاط به آنها نزدیک شوید و قبل از گنجاندن آنها در برنامه درمانی خود با پزشک مشورت کنید.

زندگی با بیماری کرون می تواند چالش برانگیز باشد، اما با یک برنامه درمانی مناسب، می توانید به طور موثر علائم را مدیریت کنید و از کیفیت زندگی خوبی برخوردار شوید. با همکاری نزدیک با متخصصان مراقبت های بهداشتی، ایجاد تغییرات لازم در شیوه زندگی، و بررسی همه گزینه های درمانی موجود، افراد مبتلا به بیماری کرون می توانند تسکین یافته و به رفاه طولانی مدت دست یابند. به یاد داشته باشید، سفر همه افراد مبتلا به بیماری کرون منحصر به فرد است، بنابراین بسیار مهم است که یک رویکرد شخصی داشته باشید که نیازهای خاص شما را برطرف کند.

ارتباط بین هاشیموتو و بیماری کرون

تحقیقات نشان می دهد که شیوع اختلالات تیروئید در بین افراد مبتلا به بیماری کرون در مقایسه با جمعیت عمومی بیشتر است. اما، همه شواهد این را تایید نمی کنند.

یک مطالعه قدیمی‌تر که در بررسی ادبیات سال ۲۰۱۶ گنجانده شد، نشان داد که ۰.۵ درصد از افراد مبتلا به بیماری کرون کم‌کاری تیروئید دارند. با این حال، شیوع کم کاری تیروئید در بین افراد بدون بیماری کرون بالاتر بود و ۰.۷٪ بود. یک مطالعه جدیدتر در سال ۲۰۱۳، همچنین بخشی از مرور ادبیات، شیوع بسیار بالاتر، ۲.۳٪، کم کاری تیروئید را در مبتلایان به بیماری کرون در مقایسه با مطالعات قبلی نشان داد.

جالب توجه است، یک مطالعه اخیر شامل شرکت کنندگان کودکان مبتلا به بیماری کرون نشان داد که داروی infliximab (Remicade) که معمولاً برای درمان بیماری کرون استفاده می شود، ممکن است از ابتلا به هاشیموتو محافظت کند. این یافته از نقش التهاب روده در بیماری کرون در ایجاد هاشیموتو حمایت می کند.

محققان همچنین دریافتند که در بیش از ۷۰ درصد موارد، بیماری کرون قبل از هاشیموتو تشخیص داده شده است. فاصله زمانی بین تشخیص ها از عدم فاصله زمانی تا ۲۷ سال متغیر بود. و محدوده سنی عمومی برای تشخیص هر دو ۱۰ تا ۵۵ سال بود.

در حالی که رابطه بین بیماری هاشیموتو و کرون نامشخص است، آنها عوامل مشترکی دارند که بر رشد آنها تأثیر می گذارد. بیایید به سه مورد از این عوامل نگاهی بیندازیم.

عامل خطر ژنتیکی مشترک

همانطور که گفته شد، هر دو بیماری هاشیموتو و کرون شامل یک پاسخ ایمنی بیش فعال است. اما اینکه چرا این اتفاق می افتد یک راز باقی مانده است. در هر دو شرایط پزشکی، به نظر می رسد که ژن ها نقش دارند.

به طور کلی، افرادی که دارای یک اختلال خود ایمنی هستند، اغلب یک عضو درجه یک خانواده دارند که همچنین دارای یک بیماری خود ایمنی است. به عنوان مثال، در مورد بیماری کرون، از هر ۵ فرد مبتلا، ۱ نفر دارای یکی از اعضای خانواده است که به آن مبتلا شده است.

و تحقیقات به ما گفته است که داشتن یک اختلال خود ایمنی شما را در معرض خطر ابتلا به سایرین قرار می دهد. برای مثال، افراد مبتلا به هاشیموتو احتمالاً به آرتریت روماتوئید نیز مبتلا هستند.

سلامت روده

در روده، مجموعه ای از باکتری های خوب و بد به نام میکروبیوتای روده شما شناخته می شود. میکروبیوتای روده شما به فرآیندهای گوارشی کمک می کند و حتی بر سیستم ایمنی بدن شما نیز تأثیر می گذارد. وقتی تعادل باکتری های خوب و بد از بین برود، عملکرد بدن شما ممکن است تحت تاثیر منفی قرار گیرد.

در بیماری کرون، میکروبیوتای روده بر میزان التهاب مشاهده شده در دستگاه گوارش تأثیر می گذارد. اگر کنترل نشود، التهاب می‌تواند منجر به آسیب غیرقابل برگشت بافتی شود و ممکن است به سندرمی به نام روده نشت‌کننده کمک کند.

روده نشتی زمانی است که سموم از پوشش دستگاه گوارش نشت کرده و وارد بدن می شوند. کارشناسان فرض می کنند که این سموم به التهاب و آسیب در سراسر بدن کمک می کنند. این التهاب گسترده می تواند اندام ها و غدد مختلف را تحت تاثیر قرار دهد. در نتیجه، افرادی که روده نشتی دارند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلالات خودایمنی از جمله هاشیموتو هستند.

برای داشتن روده نشتی نیازی به بیماری کرون ندارید. سایر علل نشت روده عبارتند از: آلاینده های محیطی، انتخاب های غذایی ناسالم و داروها.

نگرانی های جذب

التهاب مزمن روده جذب مواد مغذی را تغییر می دهد. به همین دلیل، مبتلایان به بیماری کرون اغلب دچار کمبود ویتامین ها و مواد معدنی خاص مانند ید و سلنیوم هستند. برخی از این مواد مغذی برای تولید هورمون تیروئید ضروری هستند.

به عنوان مثال، ید برای تولید هورمون های تیروئید تیروکسین (T4) و تری یدوتیرونین (T3) ضروری است. کمبود ید می تواند با کاهش میزان هورمون تیروئید در دسترس سلول ها منجر به اختلال عملکرد تیروئید شود.

استرس اکسیداتیو

کارشناسان بر این باورند که استرس اکسیداتیو می تواند بر ایجاد اختلالات خود ایمنی مانند بیماری هاشیموتو و کرون تأثیر بگذارد.

استرس اکسیداتیو عدم تعادل بین رادیکال های آزاد مضر و آنتی اکسیدان ها است که به خنثی کردن اثرات مضر رادیکال های آزاد کمک می کند. در نتیجه، آسیب بافت رخ می دهد و باعث التهاب بیشتر می شود. التهاب تولید رادیکال های آزاد را افزایش می دهد و به استرس اکسیداتیو مداوم کمک می کند. آسیب ناشی از استرس اکسیداتیو به یک ناحیه از بدن محدود نمی شود. بنابراین، با گذشت زمان، استرس اکسیداتیو می تواند به نواحی مختلف آسیب برساند.

سلنیوم یک آنتی اکسیدان قوی است که برای تبدیل هورمون تیروئید از شکل غیر فعال (T4) به شکل فعال آن (T3) ضروری است. متأسفانه، مبتلایان به بیماری کرون معمولاً به دلیل مشکلات جذب، کمبود آن را دارند. بنابراین، نه تنها کمبود سلنیوم بر استرس اکسیداتیو تأثیر می گذارد، بلکه می تواند به کمبود هورمون تیروئید نیز کمک کند.

آیا بیماری کرون خطر ابتلا به سرطان تیروئید را افزایش می دهد؟

طبق یک مطالعه در سال ۲۰۱۶، به نظر می رسد سرطان تیروئید در افراد مبتلا به IBD شایع تر است. احتمال ابتلا به سرطان تیروئید در افراد مبتلا به بیماری کرون در مقایسه با افراد مبتلا به دیورتیکولیت یا کولیت اولسراتیو ۲.۳ برابر بیشتر است. دیورتیکولیت یک IBD نیست، حتی اگر باعث التهاب در دستگاه گوارش شود. دستگاه گوارش دارای کیسه های کوچکی به نام دیورتیکول است که وقتی ملتهب می شوند، فرد دچار دیورتیکولیت می شود.

محققان کاملاً روشن نیستند که چرا مبتلایان به بیماری کرون شانس بیشتری برای ابتلا به سرطان تیروئید دارند. پاسخ التهابی مشاهده شده در بیماری کرون ممکن است از طریق عوامل مختلفی در ایجاد سرطان تیروئید نقش داشته باشد، از جمله:

• تغییرات ژنتیکی
• مصرف مولتی ویتامین بالا
• قرار گرفتن در معرض تابش، به ویژه در سنین پایین
• مصرف برخی از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند آزاتیوپرین و ۶ مرکاپتوپورین

یادداشتی از تیراد

در حالی که ارتباط بین بیماری هاشیموتو و کرون هنوز مورد بحث است، تحقیقات نشان می دهد که ممکن است شیوع بیشتری از اختلالات تیروئید در مبتلایان به بیماری کرون وجود داشته باشد. هر دو بیماری شامل پاسخ ایمنی بیش فعال و التهاب مزمن است.

اگر با یکی از این شرایط پزشکی یا هر دو زندگی می کنید، راه هایی برای مدیریت موثر آنها وجود دارد. علاوه بر داروها، که برای هر بیماری متفاوت است، در اینجا راه های دیگری برای مدیریت شرایط سلامتی شما وجود دارد:

• سطوح هورمون تیروئید را بررسی کنید تا مطمئن شوید که در محدوده بهینه قرار دارند.
• داروهای تجویز شده توسط پزشک خود را مصرف کنید.
• از یک رژیم غذایی خودایمنی مانند پروتکل خود ایمنی پیروی کنید.
• استرس را مدیریت کنید تا شعله ور شدن را محدود کنید.

مدیریت هر دو بیماری کرون و هاشیموتو اغلب شامل کار با متخصصان مختلف است. اما آیا می دانستید که همکاری با یک متخصص تغذیه و متخصص سلامت روان نیز می تواند مفید باشد؟ بسیاری از بیماری ها ریشه در تغذیه و روان دارند. بنابراین حواستان به همه ابعاد زندگی تان باشد.